Tips voor de docent: Wat NIET te doen in geval bij pesten

1. Denken dat 'pesten er nu eenmaal bij hoort'. Natuurlijk, pesten is van alle tijden en pesten komt heel veel voor in groepen. Maar dat wil niet zeggen dat het oké is. Het is schadelijk voor diverse groepen: slachtoffers, buitenstaanders en pesters.

2. Vragen 'waarom ben je niet eerder naar me toe gekomen?' als een kind aangeeft al enige tijd gepest te worden. Een kind heeft eindelijk de moed gevonden om het te zeggen en dan krijgt hij of zij een standje. Zo is het waarschijnlijk niet bedoeld; het is heel goed voor te stellen dat de luisteraar/ toehoorder/ gesprekspartner het graag eerder had geweten omdat deze er dan eerder iets aan had kunnen doen. Helaas zal het kind het anders opvatten.

3. Als je hoort dat iemand pest: op hoge poten naar de pester lopen. Vanuit de emotie is dit heel begrijpelijk, maar het is niet handig. Het is beter om een eerste gesprek rustig en voorbereid te voeren.

4. Ervan uitgaan dat 'waar twee vechten, hebben twee schuld'. Dat geldt voor vechtpartijen en voor ruzie. Als er twee leerlingen vechtend op de grond liggen, is niet bij voorbaat te zien of het een vechtpartij of pesten betreft. Zeker de pester-slachtoffer, die agressief reageren als zij getergd worden, slaan er soms bovenop. Achterhaal dus altijd wat eraan vooraf is gegaan.

5. Het actuele pestprobleem in de hele klas bespreken. Het vergt bijna bovenmenselijke kwaliteiten om dat goed te doen. De kans is groot dat de kinderen zich vastbijten in hun rol en hun eigen gedrag verdedigen en het niets oplost. Vaak wordt de situatie voor het slachtoffer alleen maar slechter op deze manier.

6. Ervan uitgaan dat het in de eigen klas wel meevalt met pesten. Uit onderzoek blijkt dat slechts 20 procent van de pestslachtoffers herkend wordt door de leerkracht en dat maar 50 procent van de leerlingen het pesten aan de leerkracht verteld. Natuurlijk kan het in jouw klas anders liggen, maar enig nader onderzoek naar de situatie in deze klas zou op zijn plaats zijn.

7. Jezelf de schuld geven als blijkt dat je kind of je leerling wordt gepest. Een mens kan nu eenmaal niet alles zien. Het was vast niet je bedoeling om het niet op te merken. Het kost alleen maar energie om je schuldig te voelen. Beter is om nu te handelen: hoe kun je het kind helpen, wat kun je nu voor hem of haar betekenen?

Bron: Boek Omgaan met Pesten, Margo Henderson.